Al jaren maak ik mij druk om de onbetrouwbare overheid, die de APV-wetgeving die bedoeld is als anti-misbruik wetgeving wenst toe te passen op alle familiestichtingen en verenigingen geheel in strijd met de bedoeling van de wetgever. Ik noem het inmiddels een Toeslagenaffaire voor Oude Families met een Keurige Achternaam.
Omdat er ook mensen zijn die wél misbruik maken met familiestichtingen, heb ik zelf een onderscheidend criterium geformuleerd in een publicatie: De ongelegitimeerde aanval op sociale familiestichtingen, Fiscaal Tijdschrift Vermogen september 2023
Ook procedeer ik over familiestichtingen en - verenigingen die geconfronteerd worden met de belastingdienst voor wat betreft de APV-wetgeving.
In een recente uitspraak van Hof Amsterdam deinst de rechterlijke macht terug voor een teleologische interpretatie van de wet, maar in plaats daarvan acht zij de APV-wetgeving disproportioneel in relatie tot oude familiestichtingen en verenigingen, indien de betreffende familieleden aangeslagen worden voor vermogen van de stichting maar zij daar geen inkomsten uit verkrijgen en er ook geen invloed op uitoefenen. Het is nog onduidelijk of de inspecteur in cassatie gaat. Mogelijk niet, want met deze uitspraak in de hand kunnen ze in veel gevallen wellicht toch heffen en bestaande situaties ook onder druk zetten met sancties bij niet-vrijwillige melding van betrokkenheid bij een APV (sancties zijn te verwachten in de vorm van een omdraaiing van bewijslast en mogelijk ook boetes). Het is dan ook belangrijk als u betrokken bent bij een familiestichting, om u te vergewissen van uw fiscale verplichtingen; dat geldt niet alleen voor bestuurders, maar ook voor familieleden aan wie het vermogen zou kunnen worden toegerekend.
Ook hier blijkt wederom dat de rechter het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens nodig heeft om ongelegitimeerde wetgeving opzij te zetten. Als fiscalist moeten we ons steeds verder specialiseren in mensenrechten. Dat zou interessant zijn als het niet zo triest was.
