Ik ben er een groot voorstander van dat families rondom de tafel gaan om toekomstige nalatenschappen met elkaar te bespreken in harmonie en daarover te contracteren. Er wordt vaak gezegd dat dit naar Nederlands recht niet kan, maar dit is slechts zeer ten dele juist. Een overeenkomst over de gehele nalatenschap of over een evenredig deel daarvan is juridisch niet mogelijk. Al het andere wél, en dat is juist erg veel. Is er bijvoorbeeld een familiebedrijf of een landgoed, dan kan je daar uitstekend erfovereenkomsten over sluiten die bindend zijn. Het gaat er juist om dat partijen tijdens leven worden gehoord en ook horen van de toekomstige erflater waarom deze bepaalde arrangementen belangrijk vindt. Het voorkómt disharmonie in families in grote mate en verterende conflicten na overlijden.
In een door collega's in het erfrecht gecoördineerde actie om artikelen te publiceren over de ideale regeling voor een (integrale) erfovereenkomst in het Nederlandse recht, heb ik in Fiscaal Tijdschrift Vermogen 7-8 2024 een bijdrage geschreven over de Ervaringen in het Amerikaansae recht met ante-mortem probate. Het is altijd heel verfrissend om ervaringen uit een wezenlijk ander rechtssysteem te vergelijken met onze situatie.
Wat kunnen we leren van de Amerikaanse rechtspraktijk om met regelingen tijdens leven toekomstige conflicten over nalatenschappen te voorkómen ? Hoe kan dit van invloed zijn op de ideal regeling van een erfovereenkomst in het Nederlandse recht ?